Leasing2go to firma świadcząca usługi finansowania zewnętrznego w Dzierżoniowie. Firma zajmuje się udzielaniem leasingu na: samochód osobowy, ciężarowy, maszyny, urządzenia, sprzęt komputerowy, oprogramowanie, sprzęt medyczny, sprzęt rolniczy, czy też tabor pływający.
Firma świadczy usługi dotyczące także faktoringu, pożyczek leasingowych, ubezpieczeń oraz prowadzi sprzedaż nowoczesnych terminali płatniczych. Wybierz doświadczonych doradców finansowych z Leasing2go i dołącz do grona zadowolonych klientów!

Dzierżoniów (do 1946 pol. Rychbach, też Rychonek, niem. Reichenbach im Eulengebirge) – miasto położone w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, w województwie dolnośląskim,  Miasto leży w Kotlinie Dzierżoniowskiej u podnóża Gór Sowich od południa i Masywu Ślęży od północy, nad rzeką Piławą.

Obecna, polska nazwa miasta, została nadana na cześć Jana Dzierżonia - śląskiego pszczelarza.

Przypuszczalnie już w XI w. powyżej zagrażającej powodziami doliną rzeki Piławy, na wzniesieniu zwanym Homole, założono gród, obok którego powstała osada targowa skupiona wokół drewnianego kościoła, zbudowanego wg. miejscowych przekazów w 1156 r.
U podnóża grodu, wiódł stary szlak handlowy zwany podsudeckim, od Ząbkowic do Świdnicy. Od 1258 r. Dzierżoniów określa się jako miasto z siedzibą wójta w zamku zwanym Homole. Zamek ów przetrwał do 1810 r.

Nową nazwę Dzierżoniów (1946 r.) nadano jako wyraz pamięci dla zasług wybitnego Ślązaka, księdza Jana Dzierżona (1811-1906), autora odkrywczych prac z dziedziny hodowli pszczół. Pod koniec XIII w., z polecenia księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I, zostały wzniesione mury obronne. Pierwotnie ich zasięg był znacznie skromniejszy do pasa części fortyfikacji, zachowanych do dziś. Równocześnie ze stawianiem murów obronnych wybudowano zamek książęcy.

Za panowania ostatnich Piastów, książąt świdnicko-jaworskich: Bolka I, Bolka II i jego żony Agnieszki, miasto otrzymało wiele przywilejów, które przyczyniły się do szybkiego wzrostu produkcji rzemieślniczej i handlu. Do ważniejszych przywilejów należały: uzyskanie statusu cechu tkaczy (1326 r.), prawo warzenia piwa (1331 r.), prawo sądownicze niższego szczebla (1337 r.), prawo pobierania cła (1374 r.).

W latach 1392-1526 Dzierżoniów wraz z księstwem świdnickim znalazł się pod panowaniem czeskim, zgodnie z układem dynastycznym (1353 r.), jaki zawarł Bolko II z królem Czech Karolem IV, na wypadek swej bezpotomnej śmierci. W latach 1469-90 Dzierżoniów należał przejściowo do monarchii węgierskiej.

Za panowania władców czeskich Dzierżoniów otrzymał przywilej zwany prawem mili i przywilej handlu solą bez opłat podatkowych (1418 r.). W tym czasie utrwalał się system organizacyjny oparty na samorządności miejskiej. Pomyślnie rozwijający się Dzierżoniów w 1428 r. stawił opór wojskom husyckim, pomimo iż liczniejsza i uboższa część mieszkańców sprzyjała radykalnym założeniom tego ruchu. Za czynnym oporem i obroną miasta opowiedzieli się głównie bogaci koloniści niemieccy. Miasto zostało szybko zdobyte i zniszczone przez husytów.
W 1526 r. po 134 latach rządów, Dzierżoniów łącznie z Czechami przeszedł pod panowanie cesarstwa austriackiego na 215 lat. Był to okres częstych i długo trwających wojen wyniszczających cały Śląsk.

Rok 1530 był ważny w dziejach miasta, gdyż zapoczątkował oficjalnie istnienie luteranizmu. W drugiej połowie XVI w. rozpoczął się okres, który można nazwać złotym wiekiem Dzierżoniowa. Następuje ogromny rozwój miasta (7000 mieszkańców), wzrost rzemiosła i handlu.

Wkrótce cały dorobek pokoleń został zniweczony w wojnie trzydziestoletniej. Skomplikowany układ sił politycznych doprowadził do wybuchu tej wojny, w czasie której wojska stron walczących wraz z sojusznikami w kolejnych przemarszach przez Śląsk nie omijały Dzierżoniowa. W 1627 r. wódz cesarski, Wallenstein zdobył miasto i zezwolił żołnierzom na wszelką swawolę wobec protestantów, którzy stanowili 70% mieszkańców. W 1629 r. zmuszono protestantów do wyrzeczenia się swej wiary, a opornych surowo karano. W 1632 r. protestanccy Sasi zajęli miasto, następnie odbili go katoliccy Austriacy, których z kolei w 1633 r. przepędzili protestanccy Szwedzi i przygotowali się tu do obrony na dłużej. Widoczne do dziś nasypy ziemne przed murami obronnymi to pozostałości szańców usypanych wówczas przez Szwedów. W I połowie XVIII w. Prusy pod panowaniem króla Fryderyka I sięgnęły po cesarską koronę, która znajdowała się w rękach austriackich Habsburgów. W I wojnie Prusacy zajęli Śląsk (1742 r.) i nastąpiło zawieszenie broni. Próby odzyskania Śląska przez Austrię w trzech kolejnych wojnach zwanych śląskimi nie powiodły się i aż do 1945 r. Dzierżoniów należał do Niemiec.

Prusacy w Dzierżoniowie wprowadzili nową administrację, znosząc dotychczasową samodzielność miasta. W miejsce dotychczasowego samorządu miejskiego powołano magistrat, który był organem władzy państwowej.

W 1790 r. w Dzierżoniowie odbył się międzynarodowy kongres dyplomatów z Anglii, Polski i Austrii. Prusy zaniepokojone porozumieniem Austrii z Turcją, zwołały ów kongres w zamiarze nawiązania zaczepno-obronnego przymierza z Austrią. W 1806 r. po klęsce Prus z Francją pod Jeną, do Dzierżoniowa weszły oddziały armii Napoleona I. Wojsko zachowywało się niesfornie, dopuszczając się rabunków.

Po klęsce Francuzów w Rosji w 1812 r., dyplomaci pruscy zawarli potajemny układ z Carem Aleksandrem I przeciw Francji. Dla potężnej armii francuskiej były to siły zbyt małe. Prusacy szukali więc wsparcia i zaproponowali zawarcie traktatu z Anglią, Austrią i Rosją. Na miejsce spotkania wyznaczono Dzierżoniów (czerwiec 1813 r.)

Od 1813 r. do 1820 r., w Dzierżoniowie mieścił się urząd państwowy nowo utworzonego Górskiego Obwodu Rejencyjnego, któremu miasto zawdzięcza przeznaczenie pieniędzy na budowę dróg w  kierunku Świdnicy (1818 r.), Ząbkowic (1822 r.), Wrocławia i Niemczy (1824-1832 r.).

W 1840 r. na terenie miasta było 13 zajazdów i gospód, ludzie pracowali w 30 fabrykach, a handlem zajmowało się 48 kupców.

Ważnym wydarzeniem dla rozwoju miasta w 1855 r. było połączenie kolejowe ze Świdnicą, a w 1858 r. z Ząbkowicami. W 1868 r. otwarto w Dzierżoniowie pierwszą średnią szkołę. W 1890 r. do miasta przyłączono wsie rozsiane wokół miejskich murów obronnych, co dało wzrost liczby mieszkańców z 6720 (1889 r.) do 15032 (1900 r.).

Ostatnie ćwierćwiecze XIX w. przyniosło mieszkańcom szereg dóbr komunalnych jak gaz, elektryczność, wodociągi, kanalizacja. Szkolnictwo reprezentowały 4 szkoły podstawowe, 2 średnie, 1 handlowa i 1 rzemieślnicza. W 1939 r. ludność miasta liczyła 17408 osób.

Po klęsce Polski w 1939 r. Niemcy zorganizowali na terenie miasta kilka przejściowych obozów jenieckich w stodołach przy ul. Brzegowej, w budynku byłego kina „Włókniarz” (200 osób), przy ul. Strzelniczej oraz w barakach przy ul. Wodnej. Jeńcy podlegali pod Stalag VIIIA w Zgorzelcu. Wykorzystywano ich do prac w miejscowych przedsiębiorstwach. Oprócz obozów jenieckich były w trzech miejscach obozy pracy: w Dzierżoniowie Dolnym, w sąsiedztwie obecnych zakładów „Diora” i na pograniczu pól Dzierżoniowa, Bielawy i Pieszyc. Obozy te (największy zwany „Sportschule”) Niemcy podporządkowali obozowi koncentracyjnemu w Gross-Rosen (Rogoźnica).

Od 1943 r. część zakładów włókienniczych zamieniono na zakłady produkcji wojskowej, np. w tkalni przy ul. Bat. Chłopskich produkowano części do samolotów, a w tkalniach przy ul. Szkolnej i Świdnickiej produkowano sprzęt radiowy. Z tkalni tych powstały w latach sześćdziesiątych Zakłady Radiowe „Diora”.

W 1945 r. Dzierżoniów znalazł się w tzw. „Kotle Sudeckim”, bronionym przez Niemców, w których jednak nie było operacji wojennych, z powodu bocznego położenia do głównego natarcia. Miasto nie zostało więc zniszczone. Po kapitulacji Niemiec 8 maja 1945 r. władze w mieście przejęły wojska sowieckie, które następnie oddawały administrację i przedsiębiorstwa nowym władzom polskim.

Zgodnie z układem mocarstw zwycięskich w Poczdamie (VII-VIII 1945 r.) zaczęto z miasta wysiedlać Niemców (VIII 1945 r.). Ich miejsce zajmowali Polacy: różni przybysze z całej Polski, byli jeńcy z różnych obozów, przymusowi robotnicy z niemieckich fabryk, obozów, gospodarstw rolnych i wysiedleni Polacy ze wschodnich obszarów Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. repatrianci z ZSRR). Na dzień 31.VIII 1945 r. było w Dzierżoniowie 1 725 Polaków, w styczniu 1946 r. już 5664, a w maju 1948 r. 21 612. Od 1990 r. Dzierżoniów jest stolicą powiatu dzierżoniowskiego, w którym mieszka 35 tys. mieszkańców.

dzierżoniowskie zabytki:

• zespół urbanistyczny miasta;
• kościół par. pw. św. Jerzego, z drugiej poł. XIV w., XVI w.; wybudowany według legendy za czasów księcia Bolesława Kędzierzawego w 1159, faktycznie około roku 1230; w 1338 r. przekazany przez księcia Bolka II zakonowi rycerskiemu joannitów;
• zespół klasztorny augustianów z XIV w.;
• wybudowany na początku XIV w, przez zakon augustianów-eternitów kościół Niepokalanego Poczęcia NMP;
• klasycystyczny zbór ewangelicki, obecnie kościół rzym.kat. par. pw. MB Królowej Polski wybudowany w latach 1795-1798 według projektu architekta Carla Gottharda Langhansa;
• kościół pw. Świętej Trójcy, wybudowany w XV w. jako kaplica cmentarna; przebudowany po pożarze w 1831 i 1851;
• kaplica grobowa w postaci rotundy rodziny Sadebecków na cmentarzu ewangelickim wzniesiona w 1805 r. przez patrycjuszowski ród Sadebecków, jako centrum cmentarza ewangelickiego;
• synagoga, wybudowana w 1875 r.;
• mury obronne - wzniesione pod koniec XIII w. na polecenie księcia świdnickiego Bolka II, wzmocnione basztami i półbasztami łupinowymi, po wojnie husyckiej dobudowano mury zewnętrzne które stworzyły pas zieleni (międzymurze); w XVIII w. częściowo zlikwidowane;
• ratusz i wieża ratuszowa - pozostałość po starym średniowiecznym ratuszu - punkt widokowy, skąd można podziwiać panoramę miasta i okolic, Rynek z  XV w.; ratusz  został wzniesiony jako jako dom handlowy i centrum kupieckie, a od 1337 jest to siedziba władz miejskich, w latach 1872-1875 został gruntownie przebudowany;
• sukiennice, Rynek 2, z XV w., XIX w.