Jesteś tutaj: MiastaLeasing Ostrów Wielkopolski

Leasing Ostrów Wielkopolski

Leasing2go oferuje swoje usługi w Ostrowie Wielkopolskim. Doświadczeni doradcy finansowi zajmują się głównie udzielaniem leasingów na samochody osobowe i ciężarowe, maszyny i urządzenia, sprzęt IT, oprogramowania komputerowe, sprzęt rolniczy, sprzęt medyczny oraz tabor pływający. Zapoznaj się dokładnie z pełną ofertą i skorzystaj z profesjonalnych usług wrocławskiej firmy leasingowej.

Ostrów Wielkopolski to miasto położone w województwie wielkopolskim, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad rzeką Ołobok, na północno-zachodnich stokach Wzgórz Wysockich, w środkowej części Niziny Południowowielkopolskiej.

Nazwa miasta odnosi się do topografii terenu, gdzie słowo „ostrów” jest archaizmem, który oznacza wyspę lub kępę wśród mokradeł otoczonych wodą.

W czasach wczesnego średniowiecza (XI-XV w.) na wschodnich obrzeżach miasta istniały dwa grodziska obronne. W 1404 roku miasto wzmiankowane było w źródłach jako mały ośrodek miejski na dobrach prywatnych. W 1579 roku miał miejsce pożar, który strawił niemal całe miasto. Z pożaru ocalało tylko 4 mieszczan. Kolejne potężne zniszczenia przyniósł potop szwedzki od 1655 roku.

W 1685 roku Ostrów sprzedano opatowi, późniejszemu biskupowi łuckiemu Bogusławowi Leszczyńskiemu, który włączył je do swoich przygrodzickich dóbr, następnym właścicielem miasta był podskarbi wielki koronny Rafał Leszczyński, ojciec króla Stanisława Leszczyńskiego. W 1699 roku dobra przygrodzkie oraz Ostrów stały się własnością Jana Jerzego Przebendowskiego herbu Kuna.

W 1713 roku Ostrów ponownie uzyskał prawa miejskie na prawie magdeburskim, a stało się to za sprawą starań Jana Jerzego Przebendowskiego. W 1729 roku nowymi właścicielami miasta została córka Przebendowskiego, Dorota Henryka oraz jej mąż marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński.

Od połowy XVIII w. opiekę nad miastem sprawowała rodzina Radziwiłłów - krajczy wielki litewski Marcin Mikołaj Radziwiłł, a następnie jego synowie: wojewoda trocki Józef Mikołaj oraz wojewoda wileński Michał Hieronim. W tym okresie w mieście osiedlała się ludność niemiecka ze Śląska sukiennicy oraz Żydzi, którzy otwierali własne kramy i tworzyli własną dzielnicę na przedmieściu przy ulicy Raszkowskiej. Miasto zaczęło się prężnie rozwijać dzięki dogodnemu położeniu na szlaku, który prowadził z Kalisza na Śląsk, a także tolerancji religijnej i tak Ostrów stał się głównym miastem regionu.

W 1793 roku po II rozbiorze Polski Ostrów podlegał pod departament kaliski w powiecie odolanowskim Prus Południowych, a od 1807 roku w departamencie kaliskim Księstwa Warszawskiego. W 1815 roku siedziba władz powiatowych została przeniesiona do Ostrowa (Wielkie Księstwo Poznańskie) wraz z landratem, sądem i urzędem kasy powiatowej, który pobierał   opłaty celne na przejściu granicznym w Skalmierzycach.

W 1828 roku wybudowano murowany ratusz, który ufundował ostatni właściciel miasta książę Antoni Henryk Radziwiłł. Od 1896 roku do 1903 roku wydawano „Gazetę Ostrowską” przez Stefana Rowińskiego.

Do rozwoju mocno przyczyniło się umiejscowienie w Ostrowie węzła kolejowego. W 1875 roku powstała stacja na linii prowadzącej z Poznania na Śląsk, a później linia ta została rozbudowana, i tak powstały ciągi: w 1888 roku do Leszna, w 1896 roku do Skalmierzyc oraz w 1909 roku do Wrocławia przez Odolanów.

 Na początku XX w. miasto było ośrodkiem przemysłowym związanym z rolnictwem, a w 1921 roku powstał zakład metalowo-maszynowy Fabryka Wagon.

ostrowskie zabytki:

  • Kościół NMP Królowej Polski - najstarszy kościół, pochodzący z XVIII w. o drewnianej, szachulcowej konstrukcji;
  • Ratusz wybudowany w 1828 roku i przebudowany w 1948 roku;
  • Nowa Synagoga zbudowana w stylu mauretańskim w latach 1857-1860 w dawnej dzielnicy żydowskiej;
  • gmach Poczty Polskiej z 1886 roku;
  • Konkatedra św. Stanisława Biskupa - świątynia wybudowana w styly neoromańskim w 1907 roku według projektu Sylwestra Pajzderskiegoi Rogera Sławskiego, a wewnątrz znajdują się rzeźby Władysława Marcinkowskiego oraz Marcina Rożka;
  • Kościół św. Antoniego Padewskiego - wniesiony w latach 1938-1947 w stylu modernistycznym według projektu Franciszka Morawskiego.

 

GDZIE NAS ZNALEŹĆ
do góry